«Отбасының қалған мүшелері де сол елге аттанғалы тұрған кезде ұсталды. Олар әке-шешесі, ересек екі ұлы, келіні мен екі немересі Сирияға бара жатқан кездерінде қамалды. Аталары сегіз жылға, екі ұлы бес-алты жылға сотталып кетті. Үшеуі үш жақтағы түрмеде отыр. Мүмкін осылай болғаны да дұрыс болар. Олар соғыс даласында өліп қалғанда не істер едік», — дейді ол.

Сирияға жиналғандар қаланың ескі бөлігіндегі жеке үйлерін сатып жіберген. Қазір әйелдері пәтер жағалап күн көріп жүр.

«Қазір сол жаққа кеткендердің жағдайын естіп отырмыз. Көбінің жолдастары жоқ, соғыс даласында қайтыс болған. Балалары көз жұмған. Мүгедек болып қайтып жатқандар бар. Бәрі де сол жақта жұмақ өмірдің ортасына барамыз деп алданып қалғандарын айтады.

Қазір олардың әйелдері мемлекеттен атаулы көмек алып отыр. Елді сатты деп оларды ешкім бөліп жатқан жоқ. Осыларды ойласам, бардың қадірін білмей жатқандаймыз. Жат ағым деп қаракөздеріміз енді адаспаса екен», — дейді ақтөбелік келіншек.